siyah beyaz bir film karesi
bir kız ve bir erkek
şakır şakır yağan yağmur, sanki onların mutsuzluğunu anlatır gibi dövüyor kaldırımları...
çocuk kusuyor içindekileri, kızın eli kolu bağlı, sadece susuyor...
zamanı gelince arkasını dönüp gidecek belli, sadece doğru zamanı bekliyor
kimse bilmesin istiyor içindeki cehenneme dönüşen cenneti
biraz sonra gidecek
çaresiz kalıp
aynanın karşısında göz yaşlarıyla yol yol olmuş kendiyle yüzleşecek
belki elinde ki kadehi duvara atıp,onun paramparça oluşunu izleyecek,
aynı;
kendi kalbi gibi,
kendi kaderi gibi....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder